Kom ik met mijn camera bij een bedrijf binnen, zie ik gelijk dat de “koppies” gaan hangen. Zelden heb ik meegemaakt dat iemand het leuk vond geportretteerd te worden, laat staan het confettikanon voor mij aanzette. Hoe pak ik dat aan dat men toch alsnog met plezier op de foto gaat?
Iemand op het gemak stellen. Geinteresseerd zijn in de persoon. Wat is je naam, waar kom je vandaan, wat zijn je hobbies? Een beetje “eigen” worden aan elkaar.
Naar een plek gaan waar hij/zij zich thuis voelt. Hier zijn ze allemaal gefotografeerd terwijl ze aan het werk zijn, hun eigen werk. Dit is hun stek en ik ben de gast, op bezoek.
En vragen blijven stellen… “Goh, hoe werkt die machine nou eigenlijk? Wat wordt er gemaakt hiervan?” En terwijl zij hun ding doen, doe ik het mijne: die ongedwongen portretfoto’s maken.
Het is ook nogal wat: komt iemand met zo’n grote “toeter” (lees: grote lens) in je gezicht staan! En ja, ik ga dan maar niet zeggen dat er een reden is dat ik achter de camera sta. Op de foto gaan is ook niet zo mijn ding, dus ik begrijp het.
En misschien is dat wel een van mijn geheimen, door het kunnen inleven in hun gevoel, dat ik uiteindelijk iedereen op die foto krijg. Ook degene die eerst zeggen: nee hoor, da’s niks voor mij.
En dat is ook De Fotomaekerij. De tijd nemen, een mix van go-with-the-flow en een beetje regisseren. Het blijft werken…..
Groetjes, Saskia
Portretten gemaakt van de “mannen” van Weemaes Machinebouw.